☰
Hachiko Profesöre Kavuşuyor
Akşamın karanlığı Tokyo’nun tren istasyonuna süzülürken, o gün istasyonun atmosferinde tarifsiz bir bekleyiş ve hasret kokusu vardı. Hachiko, her gün yaptığı gibi, patilerini soğuk taş zemine yaslamış, gözlerini tren raylarının uzandığı noktaya sabitlemişti. Tüm sadakati ve sevgisiyle bekliyordu; sanki geçen günler sadece kısa bir andan ibaretti onun için.
Trenin, istasyona yaklaşan uğultusuyla birlikte Hachiko’nun kulakları dikildi, kuyruğu hafifçe sallanmaya başladı. Rayların üzerinde yavaşça duran trenin kapısı açıldığında Hachiko, gözlerini kırpmadan kapıya doğru baktı. İşte o anda, yaşlı profesör beliriverdi; yorgun yüzünde tarifsiz bir gülümseme, gözlerinde minnet dolu bir parıltı vardı.
Hachiko'nun içi kıpır kıpır olmuştu; neredeyse yerinde duramıyordu. Patilerini yerden keserek koşa koşa profesöre doğru atıldı. Yaşlı profesör de Hachiko’nun bu coşkusunu görür görmez kollarını açtı, sanki o da yıllardır bekliyormuşçasına hazırdı bu kavuşmaya. İkisi de birbirine sarılırken çevredeki insanlar durup bu samimi manzarayı izliyordu; bazıları gözyaşlarını tutamazken bazıları tebessüm ediyordu.
Bu an, sadece bir köpekle sahibinin değil; sevgi, sadakat ve dostluk gibi duyguların ne denli derin olabileceğini gösteren bir anı olarak hafızalara kazındı. Hachiko’nun sadakati, profesörün bakışlarındaki minnet ve sevgiyle harmanlanmış, tren istasyonunda bir sevgi hikayesi olarak yankılanmıştı.
Hachiko ve profesör istasyonun soğuk taş zemininde sarılırken herkes alkışladı. Bu, yalnızca bir kavuşma değil, sevginin, özlemin ve sadakatin zamana meydan okuyan gücün asalet dolu bir kanıtıydı.
Ve işte o an, sanki profesör Hachiko’nun kulağına fısıldar gibi, duygu dolu bir sözle bu anı mühürledi.
Gerçek dostluk, ayrılıkların bile koparamadığı bir bağdır.
Sadık Hachiko-Hachiko Profesöre Kavuştu-hachiko.com.tr
hachiko köpek,sadık hachiko ve profesör
hachiko tren istasyonunda profesöre kavuşur
hachikonun hikayesi
Hachiko'nun Gizemli Geçmişi